Valse schaamte

19 was ik toen ik vanuit het internaat mijn eerste flatje kreeg. Ik had helemaal niets en was dus blij met alles, een lamp van die, een stoel van daar, een pan van die en ga zo maar door. Een oude televisie en je kunt je het nu niet meer voorstellen, een zonder afstandsbediening, ja je moest nog opstaan om een andere zender op te zetten. Maar ik was blij met alles. En sommige spulletjes werden bij de kringloop gehaald. Maar in de loop der jaren verandert er van alles. Je verzamelt en koopt spullen. Verhuisd, gaat samenwonen, trouwen.

Dure spullen hebben we nooit gehad maar we kochten wel nieuwe spullen telkens iets van ons vakantiegeld en zo raakte ons huis ook vol. We struinde wel als we iets nodig hadden winkels af of keken in outlets maar wel nieuw. Ik had een soort schaamte om naar de kringloop te gaan. Dat was voor echte arme mensen. Ik “mocht” daar geen gebruik van maken. Dat was voor mensen die echt geen andere mogelijkheid meer hadden. En goede spullen hadden ze daar toch niet? En ja ik geef het eerlijk toe ook een valse schaamte om naar binnen te gaan, dan zien mensen dat ik niks heb. Wat eigenlijk compleet idioot is want het fenomeen kringloopwinkel is allang geïntegreerd in onze maatschappij. Het is dus echt iets in mijn domme blonde hoofd.

Tot vorige week mijn bank echt helemaal kapot was. De toplaag was er helemaal vanaf. Ik schaamde me dood. En ik had echt geen mogelijkheid voor “even” een nieuwe bank te gaan kopen. Dus zei ik tegen mijn man: “zullen we eens bij de kringloop gaan kijken” Weet je de kringloop in mijn woonplaats zit sinds 2008 zo’n beetje bij ons om de hoek en ik ben er nog nooit binnen geweest, erg hé. Ik was verbaasd er stonden hele leuke spullen. En ja ik had al snel een heel leuk bankje gevonden die er top uitzag en heerlijk zat. Alleen manlief was meteen verliefd op een oorfauteuil, er stonden er twee precies dezelfde. In perfecte staat, ze zagen er als nieuw uit. Hij wilde twee stoelen in plaats van een bank. Hij heeft altijd liever in stoelen gezeten dan in een bank, alleen ik wil liever een bank. Alleen wat staan we nu te kletsen voor deze lage prijs waarom niet allebei? Kunnen we allebei op ons fijnst zitten. En dat gedaan dus, blij als een kind en zonder enige schaamte ben ik zo’n beetje de winkel uit gehuppeld.

Gisteren kwamen ze alles brengen, de heren die het bezorgde zette alles keurig netjes op hun plek neer. Het staat geweldig, zit geweldig en ineens ben ik trots als een pauw dat ik met bijna niks toch weer een hele mooie woonkamer heb. En dat de buren de kringloopwinkel wagen voor de deur zagen staan? Who cares? Mij zien ze zeker nog terug ik heb geen last meer van valse schaamte.