Angelssite

Het Duivelskind verteld

Home
Mijn verhaal
lezingen
- Referenties
Het Duivelskind
Blog
PTSS
Foto’s
Media
Contact

Home
Mijn verhaal
lezingen
- Referenties
Het Duivelskind
Blog
PTSS
Foto’s
Media
Contact

Foto’s

Vind ik leuk:

Like Laden...

@instagram

Zorgen voor mijn gehavende lijf Met mijn lichaam

Zorgen voor mijn gehavende lijf

Met mijn lichaam heb ik een haat/liefde verhouding. Mijn lijf is geschonden, misbruikt, heeft littekens, is te dik, kortom niet mooi. De spiegel is al jarenlang mijn vijand. Zorgen voor dat lijf deed ik niet. Make-up gebruik ik nooit, geen dag of nacht crème. Het doucheschuim wat in de reclame is en de goedkoopste deodorant. Kortom ik probeerde zo min mogelijk aan mijn lijf te doen. Ik voelde me ook vervreemd van mijn lijf alsof het niet van mij was. Een noodzakelijk omhulsel wat ik liever kwijt dan rijk ben. Dit lijf heeft heel veel moeten doorstaan en heel veel pijn geleden.

Toch is ook daarin iets veranderd, zoals er zoveel anders in mijn leven is geworden. Sinds een klein jaar ga ik naar de schoonheidsspecialiste. De eerste keer doodeng dat gefriemel aan mijn gezicht. Maar nu kan ik daar volop van genieten en het ook ontspannen over me heen laten komen. Elke week gebruik in nu een sheet mask. Een kant en klaar masker voor je gezicht. Elke week gebruik in nu een sheet mask. Een kant en klaar masker voor je gezicht. Een verwenmomentje voor mezelf en mijn droge huid. Douchen doe ik nog steeds snel maar ik zoek nu wel doucheschuim uit die lekker ruikt én lekker voelt. Dat gun ik nu mezelf. Na het douchen neem ik de tijd om bodylotion op te smeren. En dan uit dezelfde lijn als het doucheschuim. Dat voelt en ruikt heerlijk.

Dat is een heel verschil met hoe het was, toen ik mijn lijf nauwelijks durfde aan te raken. Iets op mijn lijf smeren was simpelweg onmogelijk omdat ik het dan moest aanraken, het moest voelen. Dat ik nu lekker ruikende en voelende spullen koop, mezelf dat gun is zo een grote overwinning. Dat ik het ook nog gebruik een nog grotere overwinning.

Of ik nu anders over mijn lijf denk? Nee het voelt nog steeds als een onprettig, niet bij mij horend lijf. Maar ondanks alles wat het heeft meegemaakt, het is wel van mij en verdient het verzorgd te worden. Het begon een paar jaar geleden met voor het eerst een jurkje dragen, dat was de eerste stap. Nu heb ik allerlei jurkjes en kleuren in mijn kast. En zo telkens een stapje verder. Dat ik nu deze blog schrijf had ik 5 jaar geleden absoluut voor onmogelijk gehouden!

De grote angst voor water Vorig jaar juli schreef

De grote angst voor water

Vorig jaar juli schreef ik er al over, mijn grote angst voor water. Dat is ook niet zo gek, ik kan de keren niet tellen dat mijn vader mijn hoofd onder water hield. Dat gevoel niet te kunnen ademen, het gevoel te stikken. De doodsangst met geen pen te beschrijven. Mezelf wassen met Jif en een schuursponsje elke keer weer. Ik ging wel eens zwemmen in mijn jeugd op de camping waar we stonden maar dan om 7 uur in de ochtend als er nog niemand was. Toch werd mijn angst groter en groter zeker omdat tieners het leuk vinden elkaar onder water te duwen wat mij panisch maakte. Ik zal 15 zijn geweest toen ik voor het laatst gezwommen heb.

In mijn op mezelf wereld heb ik godzijdank nooit een bad gehad. Wel een douche en tot op de dag van vandaag ga ik er nooit onder staan. Ik houd de douchekop vast en voorkom dat het water over mijn hoofd komt. Gebeurt dat wel dan heb ik onmiddellijk het gevoel te stikken. Een badje in de tuin? Ik moest er niet aan denken. Jaren geleden hebben we het geprobeerd maar verder dan pootjebaden kreeg je me niet. Maar de tijd verstrijkt en 2 jaar geleden toch maar weer een badje waar ik tot mijn middel in kwam. Ik nam er de tijd voor stapje voor stapje en het lukte! Vorig jaar een groter bad gekocht waar ik bijna tot mijn nek in zit.
Deze week staat het bad er weer. En ik kan me bijna niet meer voorstellen waar ik nu zo bang voor ben geweest. Ok, ik doe het erin gaan in mijn eigen tempo, mijn eigen ritueeltje, maar het lukt. En het lukt niet alleen, ik geniet er ook volop van. Kop onder water is (nog) een stap te ver, dat heb ik vorig jaar geprobeerd, maar dat voelde te akelig. Mijn man heeft ook een mooie hoek voor me gemaakt. Het bad staat onder de veranda. Zo zit ik niet in de zon (gevoelige huid) en heb ik veel privacy. Belangrijk voor mij in het openbaar in bikini of badpak durf ik niet.
Hier onder mijn veranda voel ik me volkomen ontspannen en veilig en is het zwembad geen eng ding meer maar een bron van plezier. Het heeft 33 jaar geduurd voor ik dit durfde, maar beter laat dan nooit hé.

Het begin, het zwembad opzetten om de komende dage

Het begin, het zwembad opzetten om de komende dagen door te komen, hittegolf op komst. Heerlijk onder mijn veranda dus niet verbranden en privacy 😁😃

Het monster van Frankenstein 😂🤣. Even een ik

Het monster van Frankenstein 😂🤣. Even een ik momentje met een masker 💪😁

Over mij

Blogger, schrijver, spreker, taboedoorbreker. Voorvechter strijd tegen kindermisbruik en kindermishandeling. PTSS, dissociatieve stoornis, maar stabiel. Levensgenieter, getrouwd. PTSS hulphond Dirk

Linken

Stichting Praat

LSG, lotgenotenplatform voor vrouwen én mannen

Stichting Revief

Voor een veilig thuis

Seksueel geweld

Stombp (Münchhausen by Proxy)

Centrum seksueel geweld

Out Ot The Box tv (herstel en zelfregie)

Uitgelichte blogs

De waarde van nee

Incest, laten we het benoemen

Volg Angélique

Abonneer je op dit blog d.m.v. e-mail

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Voeg je bij 2.131 andere abonnees

E-mailadres

Populaire berichten & pagina’s

Angel(ique)
De waarde van NEE
Zorgen voor mijn gehavende lijf
Het Duivelskind
Foto's
Mijn verhaal
Contact
Blog
Dirk mijn PTSS hulphond
PTSS

© Angélique 2020

%d bloggers liken dit:

We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat u ermee instemt.Ok Privacy policy