Geweldig mooi weer, of toch niet?
Het is pas sinds een paar jaar dat ik ook een beetje kan genieten van mooi weer, vooral in het voor en najaar als het nog niet te heet is. Ik kan gewoon heel slecht tegen hitte, voel me dan vaak niet lekker. En ik krijg uitslag van de zon dus op het heetst van de dag blijf ik binnen of onder mijn veranda. Mijn herinneringen aan mooi weer zijn ook niet al te best.
Wij hadden toen ik een tiener was een stacaravan in Bergharen. Vaak gingen we daar de weekenden van april tot oktober en de vakanties naar toe. We hadden de “grote” stacaravan en de kleine waarin mijn ouders en ik sliepen. Om die kleine, tegen die grote zat een hok waar de wc en douche inzaten. Met mooi weer waren we dus daar. Er was ook een tuintje bij waar je beschut kon zitten. En daar zaten mijn ouders dan ook veel. Waar ik dan zat? Veelal in het kleine caravannetje. Omdat ik weer eens, god weet waarvoor, straf had. Ik herinner me de zinderende hitte nog zo goed. Daar zat ik dan, het zo warm hebben, dorst hebben, je misselijk voelen en geen kant op kunnen.
Soms mocht ik in de grote caravan, dat was wat minder maar ook nog behoorlijk warm. Er zat veel jeugd op de camping, tieners net als ik. Die kwamen wel eens vragen of ik ook zin had om te komen. Maar verder dan mijn vader-dader die zei dat ik niet wilde, kwamen ze niet. Ze zullen me wel als heel saai hebben gezien, maar oh wat verlangde ik ernaar met hun mee te mogen, gewoon tienerdingen te mogen doen. En als was dat wat rondhangen en wat kletsen, alles beter dan opgesloten in een bloedhete caravan. Had ik thuis in ieder geval nog een eigen kamer, hier was ik nergens alleen. Ik sliep in dezelfde kleine caravan als mijn ouders. Zij links, ik rechts. Uit en aankleden waar zij bij waren en zeker de manier waarop ik bekeken werd maakte dat niet erg prettig. Het misbruik was zo ook erg makkelijk, niemand hoefde zelfs maar de kamer uit.
Gelukkig mocht ik wel zomerkleren aan. Alleen als de blauwe plekken verborgen moesten worden dan moest ik een trui aan. Vreselijk dat jeukte en brandde in de warmte. Dat viel wel op uiteraard, ik zei dan dat ik grieperig was en het kou had. Ik rilde inderdaad vaker maar dat was omdat ik misselijk van de warmte was, niet van de griep.
Nog steeds heb ik met hele warme dagen heel veel moeite het hoofd koel te houden, letterlijk en figuurlijk. Gelukkig kan ik ook genieten nu van mooi weer en met de scootmobiel er op uit. Ik ga dan in de ochtend als het nog niet zo warm is.
2 Comments
grietje
hoi .Bah wat een narigheid.er is je ook nooit iets bespaard gebleven.Je hoort het fijn te hebben bij je ouders.jij bent aan alle kanten uitgebuit en misbruikt en verwaarloost door hen.Ik vraag me ook af waarom mocht je dan niet met die anderen mee.en waarom moest je in die warme caravan. Deze mensen hadden nooit geen kinderen mogen krijgen.Maar wat ben ik blij dat je nu na al die jaren wat kan genieten ergens van.Ik hoop dat je nog vele mooie jaren vergeven zijn en dat je er heel erg van kan genieten.Je bent al zover de goeie weg opgekomen.Ga door.En ook veel sterkte. Knuf grietje
lifestylemommys
Ik kan er nog altijd niet bij hoe mensen zo kunnen zijn. Wel ben ik ontzettend trots op je. In de jaren dat ik nu in dezelfde straat woon heb ik je zo zien groeien. Ik vind het geweldig om te zien bijvoorbeeld als je tegenwoordig tijdens warme dagen een prachtige kleurrijke jurk draagt. En ze staan je super. Je bent een topper!