PTSS,  seksueel misbruik

Wat overkomt me allemaal?

Als je me volgt weet je dat ik positiever ben, blijer ben, gelukkiger ben. Maar dat alles is wel overweldigend en onbekend. De eerste 25 jaar hoef ik niet meer uit te leggen hoe dat was, misbruik, mishandeling, vernedering, spanning 24 uur per dag. En hoe gek dat ook klinkt, het werd allemaal normaal. De jaren erna werd een 20 jaar durend gevecht met mezelf, de hulpverlening en zorgverleners. Praten over wat me overkomen was mocht nooit, het was niet goed voor me hoorde ik 20 jaar lang. Individuele therapie, groepstherapie, opname, suïcidaal zijn, wanhoop. Een aantal jaren geleden hoorde ik, je leven zal nooit anders worden. Ik was 45 toen ik tegen Tonnie zei: “als mijn leven over 5 jaar nog zo is dan wil ik niet meer verder”.

Nu zijn we die 5 jaar verder en is er heel veel veranderd. Toch is dat ook heel verwarrend geweest. Lachen omdat je plezier hebt en niet omdat het sociaal gewenst is. Kriebels in je buik omdat je iets heel erg fijn vindt. Gewoon simpelweg even gelukkig zijn. In het begin verwarde het me, kon ik dit allemaal niet plaatsen. Ik heb 45 jaar niet geweten hoe geluk voelt en als je het dan voelt dan herken je dat niet, dan is het bijna eng. Wat overkomt me allemaal? Als ik met Dirk door het park rijd zoals vanmorgen lekker in het zonnetje dan voel ik me vrij, dan zitten de kriebels in mijn buik, dan geniet ik zo. Ook vrijheid voelen was erg verwarrend in het begin.

Het maakt ook regelmatig bang. Stabiel zijn, al deze gevoelens. Kan dat, mag het echt zo zijn? Wanneer stort alles weer in en stort alles weer in? Ik wil nooit terug naar hoe mijn leven was maar dat heb je niet helemaal zelf in de hand. Wat als de zorg die ik nu heb weer wegvalt, me weer afgenomen wordt, red ik mezelf dan? Daar ben ik niet van overtuigd. Ik probeer de twijfel, de angst niet te vaak toe te laten, praat erover met mijn therapeute. De verbazing om wat er allemaal veranderd is in 5 jaar is groot. Hoe ik me nu voel had ik niet eens over kunnen dromen.

Wat er het meest veranderd is dat is dat ik geaccepteerd heb dat ik (C)PTSS en een dissociatieve stoornis heb. Geaccepteerd wat daarbij hoort en daarmee leren leven. Ik vecht niet meer elke dag tegen nachtmerries. Ze gebeuren, horen erbij en maken me niet meer gek. En zo nog veel meer.  En hoewel wat er nu allemaal gebeurt nog heel overweldigend kan zijn, begint het te wennen, minder verward te worden. De gevolgen van jarenlang misbruik zal er altijd zijn, maar het mag en kan zonder dat mijn leven “voorbij” is. Die 5 jaar die ik mezelf stelde zijn gehaald en nu wil ik er nog heel veel jaren bij hebben!

3 Comments

  • Agnes

    Boek geluisterd We zijn er stil van geworden
    Ik weet zo gauw niet wat ik tegen jou moet zeggen .
    Veel sterkte angel ❤️ jou man die zo lief is voor jou hij is van goud ,

  • grietje

    Heel fijn voor je Angelique .Na alle vreselijke jaren die jij beleefd heb.Dat je weer kan genieten van een wandeling met Dirk of lekker uit kan met Tonnie.Dat hadden we een paar jaar terug ook niet gedacht.Ben zo hardstikke blij voor je dat je weer een beetje normaal kan leven en niet altijd die angst of nachtmerries op de achtergrond. Je heb zo n lieve begripvolle man.Ga zo veel mogelijk samen overal van genieten het is je zo gegunt.Groetjes Grietje

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Ontdek meer van Angelssite

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder