-
Rouwen
Soms denken mensen dat zo’n groot verlies me weinig doet. Niets is minder waar, de wereld staat even stil in mijn hoofd. Maar ik ga door, neem niet de tijd om stil te staan bij verlies, bij rouw.
-
Schuld(en)
In mijn dissociëren kocht ik onnodige en dure spullen en ja hoe dom, ik schaamde me zo dat ik ze niet terug durfde te sturen of brengen, in die tijd was kopen op de pof bij de postorderbedrijven een makkie, alles kon. In de nachten stille tranen omdat ik me steeds verder in de problemen draaide en er niet over durfde te praten
-
Jarig, niet voor ieder kind een feest
Het begon al in de ochtend als ik van mijn ouders de vieze, kleffe tongzoen kreeg. Koffie en sigaretten, zo proefde ze. Altijd was er weer een geweldig cadeau, meestal duur, waar menig kind dolblij mee zou zijn geweest
