-
Laten we met onze kinderen praten
De week tegen kindermishandeling is weer voorbij. Gekke naam eigenlijk tegen. Mijn lieve lotgenoot José Al schreef er een mooi stuk over. Ergens tegen zijn impliceert dat je er ook voor kunt zijn. Misschien kunnen ze daar eens beter over nadenken. Eigenlijk zouden we elke week mee bezig moeten zijn, en dat zijn gelukkig ook veel mensen. Want kindermishandeling, seksueel misbruik komt elke dag voor, in elke buurt, elke stad, elk land. Zeker weten dat iedereen wel iemand kent die onveilig is opgegroeid, soms bewust, vaker zonder het te weten. Erover praten is voor zoveel mensen nog te moeilijk. We oordelen nog steeds, victim blaming komt veel vaker voor dan…
-
Vaginale schimmelinfectie
In mijn vorige post vertelde ik over de gevolgen van seksueel misbruik als je naar de kaakchirurg moest. Hoe ingewikkeld dat is voor mij en vele lotgenoten. Dat zit erop, het was voor mij heel heftig maar ik heb het gedaan en ben daar trots op. Maar nu kamp ik weer met iets wat mijn trauma geheugen misschien nog wel meer triggerd. Een onderwerp waar niet openbaar over gesproken wordt en zelf met vrouwen onder elkaar hoor ik er zelden iets over. Door een antibioticakuur met Amoxicilline vanwege de ontstekingen in mijn mond heb ik een vaginale schimmelinfectie gekregen. Het is een bijwerken ervan. Meestal omgeven met schaamte of met…
-
Ik ben mezelf
Gisteren op 31 juli zou mijn moeder jarig zijn geweest. Het blijft toch altijd een dag met momenten van herinneringen. Herinneringen hoe ze met thee en koekjes zat te wachten als ik uit school kwam. Herinneringen aan haar kookkunsten. Maar ook herinneringen aan hoe ze me verraadde. Hoe ze elk woordje van mij aan mijn vader doorvertelde zodat ik weer eens straf kreeg. Herinneringen hoe ze me seksueel misbruikte. De relatie met mijn moeder is altijd heel ingewikkeld geweest. Een vrouw voor mij met 2 gezichten. De laatste keer dat ik haar sprak was in 1995. Ze was toen 53 jaar. Zelf ben ik nu 55 jaar en elke dag…
-
Klote
Het is voor mij nu niet alleen zaak lichamelijk op te knappen. Maar vooral ook mentaal, ik voel me uitgeput, ik voel me angstig. Dit is weer even een stap terug, een tik mee. Komt goed dat weet ik echt wel maar, durf ik het te zeggen? Ik voel me klote en het doet even verdomde veel pijn.
-
onbegrepen gedrag
Crisisinterventie die snel is, en niet uren later, die de situatie met eigen ogen zien en niet uit de verhalen van de betrokken agenten. Elk jaar is er weer even aandacht voor, maar wanneer gaan we eens constructief hieraan werken? Wanneer gaan we de mens achter het onbegrepen gedrag zien. Want laten we ons realiseren, iedereen kan dit overkomen.
-
Wat een mooi jaar
Voor mij was 2024 een mooi jaar. Buiten de gewoonlijke dingen als je chronisch ziek bent geen extra gezondheidsproblemen en dat noem ik heel goed. Het eerste jaar zonder schulden en dus het jaar waarin we eindelijk dingen konden opknappen. Zo kon ik met mijn scootmobiel niet echt bewegen in de tuin en parkeren in de schuur, doordat we een verhoogd terras hadden. En van de schutting vielen inmiddels spontaan planken af die we iedere keer maar weer vastspijkerde, het viel van ellende uit elkaar. Nu is dat allemaal weer in orde en kunnen we volop genieten van onze opgeknapte tuin. En in de slaapkamer liepen en sliepen we al…
-
Magische kerst
Nu is het een feest in het licht, in warmte die niet nep maar echt mooi is. Altijd weer een traantje met kerst, het blijft me emotioneel maken. Maar dat mag van mezelf, ik mag de pijn even voelen. Ook dat is liefde en zachtheid naar mezelf toe. Kerst is nu anno 2024 magisch
-
Feestdagen
De maand december, de feestdagen, ze blijven toch wat ingewikkeld. Alhoewel ik al ver in mijn proces sta, blijft december een moeilijke maand. Afschuwelijke herinneringen aan gedwongen feestdagen. Met vader en moeder gourmetten, geforceerd gezellig doen en een paar uur later verkracht worden door diezelfde vader. De kerstboom en lampjes en alle gezelligheid heeft voor mij een andere lading, een akelige herinnering. Jarenlang maakte ik mijn huis ook in kerstsfeer, omdat het zo hoort, omdat iedereen dat verwacht. Een huis vol triggers, nachtmerries en als ik dan beneden kwam beklemde die hele sfeer me zo dat er meer tranen waren tijdens de feestdagen dan een lach. Inmiddels heb ik geen…
-
Ik was weer niet lief
Buiten sneeuwt het en het is bitterkoud. Trillend lig ik in mijn bed en mijn tanden klapperen. De tranen staan in mijn ogen, ik heb het zo ontzettend koud dat het pijn doet. Mijn raam staat open en op mijn bed ligt alleen een dekbedovertrek, zonder dekbed
-
Laat me niet los
Het thema in deze week tegen kindermishandeling is laat me niet los. En juist dat is wat je als kind zo enorm nodig hebt, iemand die je niet loslaat. In mijn leven lieten heel veel mensen me los, of eigenlijk hielden ze me al nooit liefdevol vast. Al beginnend bij mijn moeder die het dichts bij me stond
