-
onbegrepen gedrag
Crisisinterventie die snel is, en niet uren later, die de situatie met eigen ogen zien en niet uit de verhalen van de betrokken agenten. Elk jaar is er weer even aandacht voor, maar wanneer gaan we eens constructief hieraan werken? Wanneer gaan we de mens achter het onbegrepen gedrag zien. Want laten we ons realiseren, iedereen kan dit overkomen.
-
Wat een mooi jaar
Voor mij was 2024 een mooi jaar. Buiten de gewoonlijke dingen als je chronisch ziek bent geen extra gezondheidsproblemen en dat noem ik heel goed. Het eerste jaar zonder schulden en dus het jaar waarin we eindelijk dingen konden opknappen. Zo kon ik met mijn scootmobiel niet echt bewegen in de tuin en parkeren in de schuur, doordat we een verhoogd terras hadden. En van de schutting vielen inmiddels spontaan planken af die we iedere keer maar weer vastspijkerde, het viel van ellende uit elkaar. Nu is dat allemaal weer in orde en kunnen we volop genieten van onze opgeknapte tuin. En in de slaapkamer liepen en sliepen we al…
-
Magische kerst
Nu is het een feest in het licht, in warmte die niet nep maar echt mooi is. Altijd weer een traantje met kerst, het blijft me emotioneel maken. Maar dat mag van mezelf, ik mag de pijn even voelen. Ook dat is liefde en zachtheid naar mezelf toe. Kerst is nu anno 2024 magisch
-
Feestdagen
De maand december, de feestdagen, ze blijven toch wat ingewikkeld. Alhoewel ik al ver in mijn proces sta, blijft december een moeilijke maand. Afschuwelijke herinneringen aan gedwongen feestdagen. Met vader en moeder gourmetten, geforceerd gezellig doen en een paar uur later verkracht worden door diezelfde vader. De kerstboom en lampjes en alle gezelligheid heeft voor mij een andere lading, een akelige herinnering. Jarenlang maakte ik mijn huis ook in kerstsfeer, omdat het zo hoort, omdat iedereen dat verwacht. Een huis vol triggers, nachtmerries en als ik dan beneden kwam beklemde die hele sfeer me zo dat er meer tranen waren tijdens de feestdagen dan een lach. Inmiddels heb ik geen…
-
Ik was weer niet lief
Buiten sneeuwt het en het is bitterkoud. Trillend lig ik in mijn bed en mijn tanden klapperen. De tranen staan in mijn ogen, ik heb het zo ontzettend koud dat het pijn doet. Mijn raam staat open en op mijn bed ligt alleen een dekbedovertrek, zonder dekbed
-
Laat me niet los
Het thema in deze week tegen kindermishandeling is laat me niet los. En juist dat is wat je als kind zo enorm nodig hebt, iemand die je niet loslaat. In mijn leven lieten heel veel mensen me los, of eigenlijk hielden ze me al nooit liefdevol vast. Al beginnend bij mijn moeder die het dichts bij me stond
-
Obesitas, eigen schuld dikke bult?
Toch word ik zo vaak veroordeeld en word er vaak over me geoordeeld en dat heeft lange tijd heel veel pijn gedaan. Altijd weer moet ik me verdedigen, altijd weer het commentaar op mijn lijf, ook van mensen dicht bij me.
-
Hoe houd je het vol?
rust en tijd om de dingen te doen die ik graag doe. Zoals lezen, koken, een filmpje kijken, rondtoeren met Jazz en de scootmobiel. Dat maakt dat ik me vol kan inzetten als ervaringsdeskundige omdat mijn leven zoveel meer aan inhoud heeft en ik me ook in andere gebieden met passie inzet. Het maakt dat ik vind dat ik een mooi en rijk leven heb waar ik op diverse gebieden ook iets kan betekenen. Het geeft samen heel veel zin aan mijn nu volle leven.
-
Herstel
Laten we het benoemen mijn verleden is een kut verleden. Met alles wat me is aangedaan heb ik ook het recht om me daar heel verdrietig bij te voelen, boos te zijn, letterlijke pijn te hebben. Maar dat zijn tegenwoordig momenten. Geen uren meer, geen dagen meer, geen weken meer.
-
Vrij in je hoofd
Ik voel me gezegend dat ik de hulpmiddelen heb om te kunnen doen waar mijn hart naar uit gaat. Even cru vertaald, van een hoopje doffe ellende naar een blij ei, wat ik nog lang hoop te blijven.
