seksueel misbruik
Al mijn blogs die betrekking hebben op mijn seksueel misbruik verleden
-
We denken te groot
Ze nodigde me uit in haar caravan en gaf me een kop thee, keek me aan en vroeg: ‘Hoe gaat het met je’. Ze keek me recht aan en ik voelde dat ze oprecht belangstelling had. De eerste volwassenen in mijn leven die echt naar me keek. De tranen sprongen in mijn ogen zo overweldigend was het.
-
Fragment ‘Mamma’ uit ‘Ik was geen duivelskind’
Fragment uit mijn boek 'Ik was het duivelskind' dat wat ik het moeilijkste vond en vind, de rol van mijn moeder. De eerste keer dat zij me misbruikte stortte mijn wereld in...
-
Chaos
Het is 6 juli rond 19.30 als Nederland stilvalt, als we verbijsterd zijn, ongeloof, is dit echt? Ja het is echt, na Fortuin, van Gogh, Wiersma is ook nu Peter R de Vries neergeschoten. Zomaar in een drukke stad, tussen allemaal mensen valt er een reus neer. Eerlijk?
-
Dissociëren de rode draad door mijn leven
Ik vind het fijn de puzzelstukjes te krijgen maar ook verdrietig. Het geeft me het besef hoe moeilijk ook mijn jeugd was en daarna. Hoe hard ik ook dissociëren nodig heb gehad om te kunnen overleven. Hoe belangrijk voor mij deze mogelijkheid om te ontsnappen is geweest en soms nog is
-
Niet lief als baby?
Hoe kun je nu in hemelsnaam een baby al haten, kwalijk nemen dat ze er is? Het antwoord zal ik nooit krijgen en begrijpen zal ik het ook nooit. De band tussen een moeder en dochter was er ook niet in de eerste maanden. Mijn moeder lag 3 maanden in het ziekenhuis, terwijl ik al thuis was
-
Het proces,
Het ging vanaf het begin al als vanzelf. De woorden spoten eruit, sneller dan ik kon typen. Alles zat in mijn geheugen ik hoefde het alleen nog maar op te schrijven. Dat klinkt makkelijker dan het is. Je verhaal opschrijven is nog geen boek. Je moet denken is het zo duidelijk?
-
In de psychiatrie
Eens een gek altijd een gek wordt nog steeds gedacht. Je bent allesbehalve gek als je hulp vraagt, dan ben je juist heel krachtig. Iedereen, maar dan ook echt iedereen kan op een bepaald moment in het leven vastlopen en daar hulp bij nodig hebben.
-
Autonomie
Waarom vraagt een behandelaar niet, wat denk je nodig te hebben? Wat zou jou kunnen helpen? Na je intake zeggen ze je we hebben deze behandeling voor je bepaald, wat jij daar van vindt dat doet er niet toe.
-
Als thuis niet veilig is….
Op school kan ik even ademhalen, bijkomen van de lange nacht waarin ik weer misbruikt werd, waar ik zoveel verdriet en pijn had.
-
Wat heb ik gemist als kind?
Nooit eens een aai over mijn bol en ‘dat heb je goed gedaan’. Het gevoel er niet toe te doen, het gevoel geen bestaansrecht te hebben, het gevoel dat ik niets maar dan ook niets waard was. De leegte die het veroorzaakte in mijn hart was zo groot. Alsof ik hol van binnen was en zo koud, er was geen warmte om het te vullen.
