kijk eens om je heen in de vakantie

“Wat een warme dag is het vandaag. Ik voel me zo verhit, zittend in de bloed hete caravan. Het is vakantie en dat maakt me zo verdrietig. Ik hoor de andere jongeren op de camping lol maken met elkaar. In mijn hart een zo groot verlangen daar bij te mogen zijn. Oh ze hebben wel aangeklopt en gevraagd of ik naar buiten kwam, maar zoals altijd antwoorde mijn vader dat ik geen zin had. De tranen springen in mijn ogen, ik heb enorm zin, maar steeds weer denken ze dat ik saai ben, niet leuk om lol mee te maken. De gordijnen in de caravan zijn dicht, niet vanwege de hitte, maar omdat wat er binnen gebeurt het daglicht niet wil zien. Vakantie en mijn vader kan me gebruiken zoals hij wil, de hele dag door, geen haan die ernaar kraait. Hij hoeft niet naar werk, ik niet naar school. Zijn veel te warme lijf op het dat toch al getergde lichaam van mij. Ik kan nauwelijks ademen en onderga de verkrachting voor de zoveelste keer. Pijn, verdriet, boosheid, ik voel ze niet eens meer. Niemand ziet me, niemand hoort me en het gaat maar door en door en door…”

Het is weer de vakantie periode, voor de meeste kinderen een heerlijke tijd. Lekker spelen, mee op vakantie, in het zwembad springen, geschater van kinderen die het fijn hebben. Maar ergens in deze vrolijkheid zit gegarandeerd een kind dat verdriet heeft, dat angstig is. Dat enorm opziet tegen de weken dat er geen school is. Die weet dat mishandeling, misbruik elke dag op de loer ligt. Dat alles wat dit kind doet gezien wordt, onder een vergrootglas ligt. Dat nog vaker dan anders er straf volgt omdat dit kind het weer fout doet. Dat er nog vaker wordt verteld tegen dit kind: Je bent waardeloos, je bent dom, je deugd nergens voor. Al kan dit kind er geen woorden aangeven, immers denk je zelf ook dat je een kind bent dat nergens voor deugd en dat het je eigen schuld is. Dat je ouders fout zitten kun je niet eens bedenken. Niemand ziet je, niemand hoort je….

En dan de eerste schooldagen, iedereen verteld honderduit over die leuke vakantie in Frankrijk, het scoutingkamp, kamperen op een camping met die gigantische waterglijbaan. Blije kinderen die over elkaar heen buitelen om te vertellen. Dan vraagt de juf hoe jouw vakantie was. Je wordt vuurrood, wat moet je in godsnaam zeggen? Dat je geslagen bent, geschopt, opgesloten. Dat hij weer aan je zat waar je het niet wilde. Dat je zo blij bent weer op school te zijn, zo blij dat je vader weer aan het werk is. Je stamelt maar wat, verzint maar wat. Je slikt de tranen in en hoopt dat ze je geloven. Niemand ziet je, niemand hoort je….

Kijk een om je heen en hoor en zie ook deze kinderen in de vakantieperiode…