Weer dealen met gevolg van….

Als jullie me een beetje volgen dan weet je dat ik sinds december vorig jaar ernstige diarree heb. Geen leuk onderwerp ik weet het, maar wel heel belastend voor mij. Na een ziekenhuisopname waar het een en ander misging, toch bij de MDL arts terecht gekomen. Een oudere, rustige man die echt tijd neemt en alles rustig uitlegt, wat echt fijn is voor mij. De vorige keer heeft hij Volcolon voorgeschreven, een laxeermiddel. Ja dat klinkt raar maar toch proberen. In het begin ging het beter, maar het kwam terug.

Gister had ik weer een afspraak. Alle uitslagen van het bloed en de ontlasting waren goed, dus ik heb geen ziekte. Maar feit is dat mijn darmen niet meer hun werk doen. De arts wilde mijn sluitspier controleren en legde uit dat hij daarvoor met zijn vinger naar binnen moet. Ik geloof dat ik wit naar rood ging in mijn gezicht. Met een seksueel misbruik verleden is dat nogal een dingetje. Dat heb ik ook gezegd, waarom dat zo moeilijk was. Hij zei direct dit verklaart al heel erg veel. Hij legde rustig uit wat hij wilde doen en ik besloot het te doen (de dappere dodo). Op mijn zij liggen en daar ging het gebeuren. Ik voelde mijn adem versnellen, maar het lukte. Ik moest zo hard als ik kon knijpen. Oh wat ben ik trots op mezelf dat ik dit kon met Dirk aan mijn zijde, zonder dissociëren, zonder enorme paniek.

Zijn conclusie? De sluitspier werkt nog nauwelijks, een gevolg zei hij van langdurig seksueel misbruik en ik hoef daar geen plaatje bij te tekenen. Darmklachten en een seksueel misbruik verleden komen helaas heel vaak voor. Hij vertelde ook, het gebied is beladen en vaak leer je verkeert aan dat ontlasting, urineren heel erg normaal is. Ik weet dat ik vroeger straf kreeg, als ik een “ongelukje” had en door de spanning daaromheen gebeurde me dat juist te vaak. Ik vind het heel erg moeilijk om weer met een lichamelijk gevolg van seksueel misbruik te dealen.

Ik heb de afgelopen jaren zoveel aan lichamelijke veerkracht ingeleverd. Telkens weer vind ik daarin mijn weg. Maar hoe sterk ik ook ben, soms is het even teveel. Soms is er het enorme verdriet, het waarom toch. Mijn geest is 18 maar mijn lijf is 80 zo voelt het soms. Oh ik zoek hierin ook wel weer een weg zoals ik altijd doe maar nu voel ik me even k.t.

Hoe nu verder? Ik heb een tweede laxeermiddel erbij gekregen als proef. De gedachte daarachter? Dat is zoveel moet dan in de ochtend dat ik de rest van de dag niet meer hoef. En ik ga vanaf 1 september naar de bekkenbodem fysiotherapeute. En dan over 6 weken terug naar de MDL arts. Wens me maar succes dat er verbetering zal komen..