Magische kerst

Als kind zong mijn vader altijd een kerstliedje, stille nacht kindje ……. Je kunt de puntjes wel invullen. Ik zong uit volle borst mee, dan lachte hij naar me, hij lachte nooit naar me, vond me nooit lief. Op de een of andere manier was hij wel blij als ik dit liedje meezong. Geen idee wat ik zong, geen idee dat dit was wat me vele nachten overkwam. Geen idee dat dit de naam was voor wat hij met me deed, boven in mijn slaapkamertje. Als tiener realiseerde ik me dit wel, de eerste keer dat ik besefte wat hij zong, wat hij met me deed was een schok, een blikseminslag die me compleet lamsloeg. Natuurlijk zong ik het nooit meer en toch nu op kerstochtend gaat het ongewild door mijn hoofd en voel ik weer even die felle pijn. Maar dit keer leg ik het langs me neer om van vandaag, zoals iedere dag weer iets moois te maken.

Zijn liederen zijn verstomd, geen stille nacht en geen puntje erin puntje eruit meer tijdens carnaval, boven op een tafel, met de nodige bewegingen erbij. Iedereen die keek, en wat heb ik me geschaamd. Nu klinkt mijn lied, het lied van vrij zijn, van zelf bepalen, van baas over mijn lijf, baas over mijn gedachten. Vandaag is kerst mooi, ben ik samen met mensen die van me houden. Nooit meer een kerst met mensen die geen enkele affectie voor me hadden, die me behandelde als oud vuil.

Ik zing nu uit volle borst wat me raakt, waar ik blij van word, wat me gelukkig maakt. Zachte en liefdevolle liedjes, vrolijke muziek waarvan je gaat dansen en lachen. Kerst is nu zoveel meer dan gevangen zijn in een web van leugens, doen alsof het zo mooi is. Nu is het een feest in het licht, in warmte die niet nep maar echt mooi is. Altijd weer een traantje met kerst, het blijft me emotioneel maken. Maar dat mag van mezelf, ik mag de pijn even voelen. Ook dat is liefde en zachtheid naar mezelf toe. Kerst is nu anno 2024 magisch..