Wie gelooft er nu een kind?

Al jaren vertellen we kinderen die onveilig opgroeien dat ze iemand moeten zoeken die ze vertrouwen, dat het goed is om erover te praten. Dit staat ook in de verschillende boekjes die er voor kinderen zijn hierover. Veel kinderen, zo ook ik toen ik kind was, weten niet eens dat wat ze overkomt niet zo zou mogen zijn. Kinderen zijn vaak loyaal aan ouders en zoeken de schuld bij zichzelf. Ook ik vond de straffen die ik kreeg en het misbruik wat me overkwam helemaal terecht. Immers, ik was een slecht kind, ik deed het mezelf aan. Erover praten vraagt immens veel moed van een kind.

We hebben allemaal het nieuws gevolgd over het 10-jarige meisje in Vlaardingen die wel zo dapper was om mensen in vertrouwen te nemen. Sterker nog in haar totale wanhoop klampte ze zelfs vreemden aan. Diverse mensen deden melding bij diverse instanties. Er veranderde echter niets voor dit meisje. Ik voel zo enorm mee met haar, wat een verdriet, angst en intense eenzaamheid moet zij gevoeld hebben.

Ik weet het nog goed, toen ik eindelijk durfde te praten en er niets veranderde. Toen ik wegliep en terug naar huis moest, nogmaals wegliep en terug naar huis moest. Met mijn rug tegen de muur, gevangen in een web van mishandeling en misbruik. Me er maar bij neerleggen dat dit mijn lot is. Gevoelsmatig de bevestiging dat ik het dus echt verdiende. Het resultaat was dat ik al 25 was toen ik eindelijk onder het juk van mijn ouders uitkwam, eindelijk het misbruik stopte.

Toen mijn vader me probeerde te doden, wist ik weg te komen, intens heftig de avond dat dit gebeurde, het staat in mijn geheugen gegrift. Dit meisje wist niet weg te komen en ligt nu zwaargewond in het ziekenhuis, zich niet bewust van alle commotie rond haar persoontje. Die commotie had er moeten zijn toen zij zo dapper was om aan de bel te trekken. En we weten al hoe het nu verder gaat, niemand is verantwoordelijk, iedereen wijst naar elkaar. We roepen dit mag nooit meer gebeuren! Om het dan weer te vergeten, verder te gaan. Ondertussen leven 119.000 kinderen net als dit meisje in zeer onveilige omstandigheden. Mijn hart huilt voor dit meisje en alle andere kinderen die, net als ik toen, met de rug tegen de muur staan. Volgende week, volgende maand, volgend jaar gebeurt het weer en weer en weer…….