Van je kruin tot je teen

Seksueel misbruik, incest is heel ingrijpend. Het meest intieme wat je hebt, is je lijf. Het is je hele zijn, het hoort bij je, is vertrouwd, is van jou alleen. Op het moment dat iemand je, hoe dan ook, dwingt tot seksuele handelingen, dan veranderd dat ingrijpend. Je lijf is geschonden, het voelt ineens vies. Het contact tussen je lijf en hoofd verdwijnt, geeft kortsluiting. Er is bezit van je lijf genomen en daarmee ook van je hele zijn. Je voelt dit van je kruin tot je teen. Alsof je lijf weggelopen is en je hoofd is blijven staan. Je lijf bevriest is tot niets meer in staat. De signalen die je je lijf geeft komen niet meer aan, blijven hangen in het luchtledige. Als dat dan ook nog eens jaar in, jaar uit gebeurt kunnen de gevolgen enorm zijn.

Zelf gebruikte ik jarenlang geen zeep als ik douchte, ik kon het niet, omdat ik dan mijn lijf moest aanraken. Dat lijf dat er was, maar niet meer van mij was. Mijn vader waste me ruw met vaak te heeft water en met schuurmiddel en een schuurspons. Mijn lijf was het niet waard om zacht voor te zijn. En ook in mijn hoofd ontstond vaak kortsluiting als ik het contact met mezelf verloor, dissociëren noemde ze dat. Ik noem het kortsluiting. Zelfs mijn gedachten waren niet meer van mij, door alles wat er in 25 jaar ingeramd was door mijn ouders. Ik heb echt alles als een kind weer moeten leren toen het na 25 jaar stopte de incest en mishandelingen.

Ik moest leren dat ik weer mocht denken, ik moest zoeken naar hoe ik dacht, wat hoort bij mij en wat was erin geramd. Een heel intense zoektocht naar mijn lijf. Pas 20 jaar later durfde ik het bewust aan te raken. Durfde ik mezelf te wassen met zachte, lekker ruikende doucheschuim. Tegenwoordig ga ik in de avond wel eens voor mijn man op de grond zitten. En hij kriebelt dan heel liefdevol over mijn rug, schouders en gezicht. Dat voel ik nu oprecht en ik geniet daar nu volop van. In het begin kwam dat totaal niet binnen voelde ik een liefdevolle streling niet. Ik moest ook leren wat dan een liefdevolle was en welke een seksuele of dreigende was. Heel erg ingewikkeld allemaal.

Het maakt niet uit of je dit meerdere keren of een keer meemaakt, het is ingrijpend, je lijf is vervreemd. Als een spiegel die op de grond klettert en in vele stukjes breekt, en waar je niet meer doorheen kunt kijken. Die stukjes oprapen en weer bij elkaar laten passen is een helse klus. En als je dan weer door de spiegel kunt kijken merk je dat stukjes op andere plekken zitten, dat er iets in je is veranderd, je neemt het mee voor de rest van je leven als een stukje van die spiegel.