seksueel misbruik
Al mijn blogs die betrekking hebben op mijn seksueel misbruik verleden
-
Het grote er niet zijn…
Op de straat loopt een klein meisje, ze loopt met haar hoofd en schouders gebogen. Ze heeft haar duim in haar mond en in de andere hand klemt ze een knuffelbeer tegen haar lijf aan. Het is midden in de nacht. De straten glinsteren van de sneeuw die er overal ligt. Het meisje heeft een pyjama aan. Ze is vergeten schoenen aan te trekken en loopt met haar blote voeten door de sneeuw. Ze bibbert over haar hele lijf, maar de kou voelt ze niet. Haar vingers en tenen kleuren zijn vuurrood. Ze weet niet dat het nacht is, ze weet niet dat het sneeuwt, ze weet niet waar ze…
-
Kindermisbruik óók een aanslag op je lijf.
Erik en ik zitten aan tafel. Opeens kan ik niet meer slikken, ik heb het gevoel dat ik stik en wapper in paniek met mijn armen. Niet huilen, van papa mag ik niet huilen. Met een flinke slok water lukt het om mijn eten weg te spoelen. Maar ook de komende dagen lukt het slikken niet, en ik word zelfs al misselijk als ik eten ruik.
-
Liefde geven en krijgen, niet vanzelfsprekend
Ik leerde liefde te geven en geloof me dat is niet vanzelfsprekend als je dat nooit geleerd hebt. Moeilijker was liefde ontvangen. Het zit in je hoofd, “niemand zal ooit van jouw houden”. Als je niet van jezelf houd is liefde ontvangen erg moeilijk, is het in je hoofd niet mogelijk.
-
Ik word gezien!
Tot ik mede door Dirk en de juiste mensen om me heen steeds meer vertrouwen kreeg in mezelf en andere mensen. Na 20 jaar nooit alleen de deur uit voor het eerst alleen boodschappen doen was een sensatie om mee te maken. Nu ben ik afhankelijk van een scootmobiel maar ik zit nu zo anders. Rug recht, hoofd omhoog én ik kijk de mensen aan
-
Onveilige hechting
Het is 27 juli 1941 als mijn vader iets voor 0.00 uur ter wereld komt. Het is iets na 0.00 uur als zijn moeder overlijdt. Zijn vader is woedend en geeft zijn net geboren zoon de schuld dat hij zijn vrouw is kwijtgeraakt. Voor mijn vader betekent dit een jeugd lang mishandeld worden, misbruikt weer ik niet zeker daarover heeft hij nooit iets gezegd. Zijn vader hertrouwt en zijn halfbroer en halfzus die daaruit geboren worden hebben nooit te maken gehad met mishandelingen. Het is 9 mei 1970 als ik met een keizersnee ter wereld kom. Mijn moeder krijgt complicaties en sterft bijna. Ze weet de eerste dagen niet eens…
-
Erg, erger, ergst
Het doet me verdriet als iemand me zegt: “ik ben alleen maar psychisch mishandeld”. Alleen maar? Enig idee wat het met je doet als je elke dag weer als kind te horen krijgt dat je niets waard bent, dom bent, niks kunt, niet geboren had mogen worden?
-
Niet durven plassen
We moeten allemaal plassen die drang heb je gewoon en kun je niet geheel controleren. Maar voor mij werd het een angstige gebeurtenis vol met schaamte. Ik probeerde het zo veel als ik kon op te houden tot telkens buikpijn aan toe. Dan had ik weer eens flink krampen omdat ik het te lang had opgehouden.
-
Het lichamelijk trauma
Trauma doet veel in je hersenen en worden opgeslagen. En telkens wanneer het niet uitkomt, of je het niet verwacht pakken de herinneringen je. En dat is heftig, heel heftig. Maar dat is niet het enige waarin trauma/seksueel misbruik, mishandeling wordt opgeslagen. Ook je lijf “herinnert”. En al stop je het nog zo ver weg, je lijf herinnert. De lichamelijke herbeleving zijn zo enorm intens.
-
Mijn missie
Dat is nu na twee boeken mijn missie. Het uit de taboe sfeer halen. Het bespreekbaar te maken. Ieder naar zijn eigen rol laten kijken. Handvaten uitreiken. Inspireren en hoop geven. Of ik nu voor een groep van 80 professionals sta, voor studenten die hulpverlener gaan worden, voor een kleine groep mensen in een wijkhuis. Het maakt niet uit, telkens weer voel ik me bevlogen, voel ik de passie. Voel ik mijn missie weer een stapje dichterbij komen. Voel ik dat ook ik het verschil kan maken!
-
Zelfdoding
Zelfdoding is nog steeds een groot taboe onderwerp, we praten er niet over. Soms is er zelfs schaamte bij de nabestaanden. Een poging tot wordt vaak afgedaan met aandachttrekkerij. We negeren het, gaan maar niet op bezoek bij de nabestaande of degene die een poging deed omdat het zo ongemakkelijk is, wat moet je zeggen, hoe moet je je gedragen
