Laat me niet los

Het thema in deze week tegen kindermishandeling is laat me niet los. En juist dat is wat je als kind zo enorm nodig hebt, iemand die je niet loslaat. In mijn leven lieten heel veel mensen me los, of eigenlijk hielden ze me al nooit liefdevol vast. Al beginnend bij mijn moeder die het dichts bij me stond. Vanaf de eerste dag wist ze dat mijn vader me misbruikte, ze stond erbij en keek ernaar. Later als ik een tiener ben word ik ook door haar misbruikt. Mijn vader sloeg me gewoon waar de hele familie bij was, of in de supermarkt of waar dan ook. Niemand deed iets, niemand hield me vast. Op school waar ik soms zo’n moeite mee had omdat ik buikpijn had of hoofdpijn of enorme honger omdat ik weer eens niets te eten had gehad. Niemand hield me vast.

Als ik dan als tiener, jongvolwassen eindelijk durf te praten, trekt iedereen die ik ken zijn handen van me af, stuk voor stuk laten ze me los en ik sta ineens helemaal alleen in de wereld. Als ik als volwassen in de knel kom door alles wat me 25 jaar lang overkomen is, laten mensen me los, te ingewikkeld, te moeilijk, ik wil het niet horen mentaliteit.

Wij, jij en ik kunnen het verschil maken door niet los te laten. Nee je hoeft geen kind te “redden” of met oplossingen komen. Wat jij kan doen is een kind laten zien, ik hoor je, ik zie je, er gewoon zijn is al het verschil voor dat ene kind. Een kind het gevoel geven, jij doet ertoe, iets wat ik als kind nooit voelde. Of als je vriend of vriendin of familielid je vertelt over misbruik, mishandelingen, luister dan en ben er gewoon. Als je niet weet wat te zeggen, zeg dat dan, gewoon zeggen ik ben er voor je, maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Soms zijn woorden ook helemaal niet nodig, bied je schouder aan, geef een knuffel dat zegt meer dan 1000 woorden. Erken de pijn die de ander heeft, ook als dat een jaar duurt of langer, zeg het niet een dag, laat niet los. Zullen we het samendoen? De ander niet loslaten en daarmee het verschil voor een iemand maken?