Zijn dromen bedrog?

Als kind droomde ik ervan om dirigent te worden. Het enige wat ik in mijn jonge leven mocht was muziek maken. Trompet speelde ik en ik vond het heerlijk. Hier kon ik kwijt wat ik nergens anders kwijt kon. Buiten spelen met andere kinderen mocht ik niet. Maar het spel met muziek maken mocht ik wel. Later kreeg ik nieuwe dromen. Ik wilde dolgraag later werken met kinderen met beperkingen. Ik heb een nichtje met ernstige beperkingen zowel lichamelijk als geestelijk en als ik de begeleiders met haar bezig zag, leek me dat zo’n mooi werk. Helaas kwam al de eerste hobbel. Ondanks HAVO/VWO advies, moest ik naar de MAVO. Ik mocht niet verder dan de kerk komen en dat was een straat verder, de MAVO viel wel binnen mijn beperkte bewegingsruimte.

Na de MAVO ging ik naar het MDGO-AW (middelbaar dienstverlenend onderwijs, Agogisch werk). Maar als ik deze studie een half jaar doe, word ik (eindelijk) door de kinderrechter uit huis geplaatst en kom ik in een internaat te wonen. De studie en de combinatie zelf in een instelling wonen is heel zwaar maar het lukt me het eerste jaar te halen. Maar dan moet ik het internaat uit en sta noodgedwongen op straat. Dus gaan werken, het lukt me bij de AH een baantje te vinden op de brood/kaas afdeling. Tot mijn stomme verbazing vind ik het er erg leuk. Het is afwisselend en geen enkele klant is hetzelfde. Dus besluit ik de 3-jarige ondernemers opleiding te gaan volgen. Ik werk dan 40 uur, wordt nog steeds misbruikt door mijn ouders en volg deze studie. Deze rond ik met goed gevolg af. Maar wederom komt er aan deze droom een einde. Door het jarenlange misbruik, mishandeling en psychische mishandeling kom ik zodanig in de knoop dat ik afgekeurd word voor werk, tot mijn grote verdriet. Nog twee keer probeer ik het met een herintegratie project maar het brengt me alleen maar dieper in de problemen.

Jarenlang ben ik alleen bezig met overleven, verzuipen en weer bovenkomen. Al mijn dromen de grond in geboord. Tot ik, na het uitkomen van mijn eerste boek Het duivelskind, weer ga dromen. Zou ik hiermee meer kunnen doen? De droom om ervaringsdeskundige te worden is geboren. Je bent dus nooit te oud om te dromen. Ik zet door en deze droom komt wel uit. Wat ben ik trots op mezelf, al heel vaak in mijn leven moest ik dromen bijstellen, verwijderen, opnieuw dromen. Door zowel psychische als lichamelijk tegenslag. Maar telkens weer droom ik opnieuw, vecht ik opnieuw. Voor een zaal staan geeft me nu zoveel energie en inspiratie. Mijn leven is voller dan ooit, mooier dan ooit. De passie die ik voel als ik dit doe geeft me zo’n fantastisch gevoel vanbinnen. De droom om een tweede boek te schrijven kwam ook al uit. Ik voel me nu rijk, dat ik, ook al ben ik een laatbloeier eindelijk niet meer droom, maar deze echt is. Dank aan iedereen die het mede mogelijk maakt, mijn droom te leven!