Divers,  hulphond,  kindermishandeling,  PTSS,  seksueel misbruik

Wat een mooi jaar

Voor mij was 2024 een mooi jaar. Buiten de gewoonlijke dingen als je chronisch ziek bent geen extra gezondheidsproblemen en dat noem ik heel goed. Het eerste jaar zonder schulden en dus het jaar waarin we eindelijk dingen konden opknappen. Zo kon ik met mijn scootmobiel niet echt bewegen in de tuin en parkeren in de schuur, doordat we een verhoogd terras hadden. En van de schutting vielen inmiddels spontaan planken af die we iedere keer maar weer vastspijkerde, het viel van ellende uit elkaar. Nu is dat allemaal weer in orde en kunnen we volop genieten van onze opgeknapte tuin. En in de slaapkamer liepen en sliepen we al jaren op het beton, project komt wel ooit. Een paar weken geleden hebben we daar eindelijk vloerbedekking kunnen leggen en onze voetjes zijn in de ochtend weer heel blij als ze uit bed stappen.

Het jaar waarin ik mooie lezingen mocht geven op scholen, voor jeugdzorg, in een ziekenhuis en ga zo maar door. Volop tijd voor de missie om taboes te doorbreken. Maar de allergrootste verandering was het pensioen van Hulphond Dirk en de komst van Hulphond Jazz. Dankbaar dat Dirk op een hele mooie plek woont met heel veel ruimte, eindelijk heeft deze koning zijn koninkrijk. Dankbaar dat ik Jazz mocht verwelkomen al was het ook flink wennen, hoe vaak ik wel niet per ongeluk Dirk tegen hem zei. Gelukkig is Jazz nu helemaal mijn maatje geworden.

Het jaar waarop ik weer lekker actief was in mijn eigen wijk en volop in het leven sta. Ik heb me zo rijk gevoeld het afgelopen jaar. En dan bedoel ik niet in geld, maar in hoe het me gelukt is dit leven op te bouwen. Van niet eens naar buiten durven naar een rijk sociaal leven waarin ik zelfs af en toe nee moet zeggen om niet te veel te doen.

Ik stap met vol vertrouwen 2025 in, dit jaar geen tranen met oud op nieuw omdat het zo’n moeilijk jaar was, maar een echte oprechte en dankbare lach. Ik doe niet aan goede voornemens. Mijn enige voornemen is om uit elke dag te halen war eruit te halen is. Om te leven en te voelen dat ik leef, wat lang heel anders was. Om elke dag weer van de kleine dingen te genieten. In januari begin ik weer met mijn missie ik ga naar Arnhem, naar het Summa college in Eindhoven en een mini living Library in Asten.

Ik wens iedereen een magisch 2025 toe, waarin dromen mogen uitkomen, waarin een stukje geluk jouw deel wordt.

One Comment

Laat een reactie achter bij Jolanda PenningsReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.