Te complex

Hoe vaak ik wel niet op social media van lotgenoten langs zie komen: “Ik ben te complex, ik ben uitbehandeld, ik ben een hopeloos geval.” Dat doet me zoveel verdriet. Ook ik kreeg te horen van de psychiater van het GGZ: “dit is uw leven, beter wordt het niet, meer kunnen we niet voor u doen”. Het veroorzaakte een enorme error in mijn hoofd. Een wanhoop die ik nog niet eerder had gevoeld. Mijn leven was vaak dissociëren, uren verward over de straat zwerven in totale verwardheid. Minstens 3x per week door de politie of ambulance naar huis gebracht worden. Altijd in angst leven, herbelevingen, nachtmerries kortom, mijn kwaliteit van leven was minimaal. En dan zeggen ze tegen je: dit is het dan. Ik wilde dood, nee ik wilde leven, maar zojuist was al mijn hoop weggeslagen en zo wilde ik niet leven en dus wilde ik dood. Ik zorgde ervoor dat voor mijn man alles klaar lag wat er nodig was en deed een zelfmoordpoging. Mislukt uiteraard, anders schreef ik dit niet.

Mijn tweede reactie was woede, waar haalt die man het lef vandaan mijn toekomst in een diep zwart gat te gooien, onder me vandaan te schoppen? Mijn vechters mentaliteit won het van de wanhoop en ik ging aan de slag. Gooide iedereen en alles aan zorg buiten en zocht mensen die bij me passen. Met hulp van een goede vriendin lukte dat. Ik vocht om een PTSS Hulphond te krijgen en ook dat lukte. Mijn leven kantelde en dit keer de goede kant op. Nu 8 jaar later voel ik me allesbehalve een hopeloos geval. Ik LEEF! Ik geniet, ik doe mee in de maatschappij en dissociëren? Wat was dat ook alweer?

Te complex te horen krijgen is het onvermogen van een hulpverlener om jouw adequaat te kunnen behandelen. Dat wil niet zeggen dat dit niet mogelijk is!. Denk na wat je tegen je cliënten zegt. Hoe jij kan bepalen hoe je de hoop onder iemand vandaan schopt. Het zou zo mooi zijn als je zou zeggen: “Voor mij (ons) is het niet meer mogelijk je verder te helpen, we gaan samen op zoek naar waar dat wel kan”. En als client? Laat je nooit, maar dan ook nooit wijsmaken dat er voor jouw geen toekomst is. Ga op zoek naar mensen die je wel verder willen helpen. Houd moed, blijf vechten, je bent dat dubbel en dwars waard. Ik ben nog steeds heerlijk complex, met alles erop en eraan. Dat is prima ik kan er mee omgaan, ken mezelf inmiddels en vooral, ik geloof in mezelf, de toekomst? Ik kan dat!